Hoe reëel is die verwachting?

De Coronamaatregelen doen iets met ieder van ons, en allemaal gaan we daar anders mee om. Ik zie een groei bij onze kinderen, misschien niet zozeer op cognitief gebied maar op sociaal-emotioneel gebied, leren omgaan met teleurstellingen, flexibiliteit en het aanpassingsvermogen die opeens van iedereen wordt gevraagd, zelfreflectie, grenzen aangeven en opvolgen. 

De juiste keuzes in de begeleiding van je kind

Als ouder twijfel je wellicht wel eens of je wel het juiste pad volgt, de juiste keuzes maakt in de begeleiding van je kind of kinderen. Het is een nobel streven om ieder kind het voor hem of haar op maat gemaakte schoolaanbod te geven. Maar hoe realistisch is dat als je 30 kinderen in één klas hebt. Ga er maar eens aanstaan als leraar.. En toch verwachten wij dat van school en daarmee van de leraar. En hoe reëel is die verwachting dan? Nu wel allemaal zelf hebben mogen ervaren hoe het thuisonderwijs werkt en de meesten van ons er erg druk mee zijn geweest krijgen we wellicht een beter beeld bij het antwoord op die vraag.  

Ieder kind neemt zijn of haar eigen karakter mee de klas in en elk moment van de dag kan er iets gebeuren wat een volledige mood swing tot gevolg heeft. Dan hebben we de kinderen die hoog sensitief zijn, ADHD hebben, de boze kinderen, de hoogbegaafde kinderen, de hoogbegaafde kinderen die dat niet laten zien op school. De ouders van al die kinderen die tegenwoordig de gang naar de leraar weten te vinden om gevraagd of ongevraagd advies te geven hoe om te gaan met hun kind.

Pedagogisch verantwoord reageren

Thuis zijn we vast wel eens uit ons slof geschoten, hebben we gemopperd maar als leraar lijk je altijd uiterst pedagogisch verantwoord te moeten reageren, het zou anders maar zo kunnen zijn dat je er later op aan wordt gesproken.  

Iedereen wil het beste voor zijn of haar kind, de juiste keuzes maken, de beste ouder zijn. Wat bepaalt eigenlijk of je de juiste keuze maakt? Is dat je eigen gevoel, het gedrag van je kind, signalen uit de omgeving of is het wat je kind je vertelt. Wellicht weten we pas over 20 jaar of we de juiste keuzes hebben gemaakt. Want wat voor het ene kind geweldig werkt kan compleet anders uitpakken bij het andere kind. En dat maakt het allemaal zo ontzettend lastig, voor alle betrokkenen. Wat wel werkt is in contact blijven met je kind, praat, lach, knuffel vooral veel, stel de juiste vragen en luister. Soms moet je voor het kind beslissen en soms samen met het kind.

En de ene keer lukt dat beter dan een volgende keer.. wees mild voor jezelf en voor die ander!

Tags

Terug naar het overzicht