“ik ga mijn kind-zijn zo missen!”

We zitten samen in de auto, het is al donker. Opeens klinkt naast mij de stem van onze 9-jarige zoon: “ik ga mijn kind-zijn zo missen!” Hij begint te huilen en wil zijn tranen eigenlijk meteen weer wegwrijven. Ik geef aan dat hij dat niet hoeft te doen, dat hij wel verdrietig mag zijn. Hij zit een minuut of 3 naast me te huilen. Tussen de tranen door klinkt; “De tijd gaat zo snel en ik groei zo snel groot. Ik ga mijn kind-zijn zo missen! Ik wil nog zo graag spelen!”

Geruststelling is niet wat hij zoekt

Ik geef aan dat hij nog heel veel en lang mag spelen maar geruststellen kan ik hem allerminst want ik kan natuurlijk niet ontkennen dat de tijd doortikt. En geruststelling is ook niet wat hij zoekt.

Voorzichtig vraag ik of er een aanleiding is voor zijn opmerking. “Ja”, die is er.. “wat nou als straks, als de boomhut bij papa af is, ik hem ben ontgroeid. We zijn nu druk aan het bouwen maar stel je voor dat als hij af is ik er niet meer in wil spelen”. “Ja die kans zit er natuurlijk in maar als de boomhut lang blijft staan kunnen andere kinderen er in spelen?!”. Op mijn vraag of papa harder moet bouwen, schrikt hij op en antwoord met luide stem “NEE”.

Ik geef hem aan dat ik hoop dat hij zijn kind-zijn altijd een beetje behoudt en altijd een beetje het kind in zichzelf blijft koesteren en geef hem een paar voorbeelden van hoe ik dat doe. Het blijft nog een poosje stil naast me.

Mooie kleine man met je grote denkhoofd

Bovenstaand gesprek vond daadwerkelijk plaats en roerde me, het gaf mij weer een kijkje in de diepgang van zijn gedachten, in de complexiteit ervan. Mooie kleine man met je grote denkhoofd.

Maar het legt ook meteen een probleem bloot, als ik als moeder verrast wordt door mijn uitzonderlijk begaafde kind en de diepgang van zijn denk- en weetwereld. Hoe zit dat dan op school, in de klas? Hoe gaat de leraar hier mee om. Die hebben doorgaans nog 24 anderen kinderen in de klas. Laat een uitzonderlijk begaafd kind zien wat het allemaal in zich heeft en hoe laat het dat zien. Doet het dat cognitief of gedragsmatig. En wat kan de leraar dan bieden om dit kind genoeg uit te dagen en juist te begeleiden? Heel langzaam komt het besef dat deze groep kinderen met een IQ >145, nog weer een andere aanpak en benadering vergt. Elk uitzonderlijk begaafd kind is uniek en vraagt maatwerk.

Meer lezen over uitzonderlijk begaafd